Cz.1
ZAKAZ UŻYWANIA KRWI.
Walka o „koszerne” i „trefne”, która jest istotą uboju rytualnego (szechna), jest prastara. Powstała ona już w pierwszych gminach chrześcijańskich w innej wprawdzie formie, ale co do istoty była tą samą, jak w czasach obecnych. Chrześcijanie nawróceni z żydów zachowywali cały rytuał żydowski i zmuszali do tego i chrześcijan nawróconych z pogan. Stąd powstała walka, którą by można nazwać walką między duchem hellenistycznym i duchem żydowskim. Spór wyniknął najpierw w Antjochji, gdzie „niektórzy z Żydów, przyszedłszy z Ziemi żydowskiej, nauczali braci: iż, jeśli się nie obrzeżecie, według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni”1. Przeciw nim wystąpił silnie św. Paweł i Barnaba. Dla rozstrzygnięcia zaś tej sprawy wysłano delegację do Apostołów do Jeruzalem, by tam wydano rozporządzenie, jak postępować należy.
Lecz i w Jeruzalem „powstali niektórzy z sekty faryzeuszów, którzy uwierzyli, mówiąc, iż je potrzeba obrzezać, rozkazać też, żeby zachowali zakon Mojżesza”.1)
Po wielkiej rozprawie pierwszy ten Sobór kościelny rozstrzygnął: nie nakładać na nawróconych z pogan prawa Mojżeszowego jako „jarzma, którego, jak mówi św. Piotr, ani ojcowie nasi ani my znosić nie mogliśmy”[1]. Zobowiązać ich jednak, „aby się wstrzymali od potraw ofiarowanych bożkom, od porubstwa, od pożywania mięsa zwierząt uduszonych i od krwi“.2)
Z całego zatem rytuału, czyli prawa obrzędowego żydowskiego pozostał tylko zakaz używania mięsa zwierząt duszonych i krwi. Zakaz ten pochodzi ze Starego Testamentu, musiał mieć bardzo ważne podstawy, kiedy go zachowano, usuwając olbrzymią ilość innych przepisów. Musimy się mu bliżej przyglądnąć, by zrozumieć jego doniosłość.
Już w Księdze Rodzaju powiedziano, że świat roślinny ma służyć za pokarm tak dla człowieka jak i dla zwierząt.3)
Zwierzęta zaś i rośliny mają służyć za pokarm człowiekowi. „Wszystko, co się porusza i żyje, będzie wam za pokarm… wyjąwszy, że mięsa z krwią jeść nie będziecie “.4)
Rozkaz ten Boży miał na celu powstrzymanie człowieka od okrucieństwa i od krwiożerczości, miał go uszlachetniać i skłaniać go łagodności względem zwierząt. Powtarza go z naciskiem prawo Mojżeszowe, zaznaczając: dusza każdego ciała we krwi! jest, przeto rzekłem synom Izraelowym ,,krwi wszelkiego ciała jeść nie będziecie, bo dusza ciała we krwi jest, a ktokolwiek by ją jadł, zginie“.5)
Człowiek którykolwiek z synów Izraela, czy z przychodniów, którzy są gośćmi! u was, jeśli łowem albo ptasznictwem schwyci zwierzę albo ptaka, które się jeść godzi’, niechaj wyleje krew z niego, a okryje ją ziemia“.6)
3) Gen. 1. 29—31.
4) Gen. 9. 3, 4,
Prezydium episkopatu o uboju rytualnym
26.09.2013
Prezydium Konferencji Episkopatu Polski wydało oświadczenie, w którym podziela troskę żydowskich gmin wyznaniowych i wyznawców islamu o zachowanie i realizację podstawowych praw wolności wyznania i kultu. Oświadczenie ma związek z tocząca się w Polsce dyskusją w sprawie uboju rytualnego. Jak powiedział ks. Józef Kloch, rzecznik episkopatu, rzecz w tym, że tego typu ubój zwierząt jest częścią tradycji wchodzącej w skład kultu.
Kwiatki papieża Franciszka
„Prezydium KEP podziela tę troskę żydowskich gmin wyznaniowych, ale również i wyznawców islamu o zachowanie, o realizację pewnych podstawowych praw wolności w odniesieniu do wyznania i w odniesieniu do kultu. Właśnie do tego należy także, wśród różnych obyczajów, rytualny ubój zwierząt. Stąd właśnie również prezydium episkopatu wyraża tę opinię” – powiedział ks. Kloch.
Prezydium KEP podkreśliło, że sprawa ta wkracza na ważny teren prawa człowieka do wolności religijnej oraz do stosowania jej zasad także w sferze obyczajów, będących wyrazem kultu religijnego.
(rv/dg, © Radio Vaticana 2013)