.
Uczeń bł Ks Bronisława Komorowskiego
Są bóle ludzkie, co okropnie bolą, bardziej, niż rozdzierane co dzień własne blizny. To są bóle narodu, to bóle Ojczyzny Jedno, co mnie podźwignąć, co pokrzepić może, I lżejszą czyni mojej niewoli obrożę, To myśl — myśl jasna, święta, co wznosi się ptakiem, Że jestem i pozostanę na zawsze Polakiem!
— Że wiary ojców, co śmie patrzeć w oczy hydrze-nie zaprę się!
— Wróg chyba z sercem razem mi ją wydrze!
Posted in Historia, Kościół, Polska
http://mariat.gazetawarszawska.com/
No comments yet.